Focus op het Nu

Nee, ik sta niet te juichen. Ik loop mega hard mijn best te doen om zowel brandnetels als prachtige paarse distels te ontwijken.

Het pad was eerst nog heel breed door een groot weiland langs de Maas. Maar toen we een klein bruggetje overstaken werd het smal en vol begroeiing. Fantastisch voor die tientallen vlinders, minder fantastisch voor mijn blote benen.

We twijfelen even. Checken de kaart. Het zal zo’n 20 minuten wandelen zijn, en we kunnen niet overzien of het beter of slechter wordt na de eerste meters. Een andere route is een optie, maar meer kilometers en zeker over asfalt en tussen de huizen.

We wagen de gok. Ik heb zó geen zin in irriterende jeuk, maar teruggaan kan altijd nog.

Ik zucht en steun, buig mee en ontwijk, houd mijn adem in en ben me bewust van elke stap. Laat even los als het alleen zachtaardige planten zijn die me kriebelen, en ben weer alert als er prikkers tevoorschijn komen. Elke stap is er eentje. Ik begin een verhaal over iets wat ik nog wilde vertellen, maar merk dat lopen en praten niet tegelijk kan.

Focus op het nu. Aandacht voor elke beweging. In verbinding met de omgeving. Het gaat goed.

Uiteindelijk is er maar één moment dat ik wordt geaaid door een brandnetel. Ja natuurlijk, precies op een moment dat ik dacht dat we het achter de rug hadden, en ik de draad van mijn verhaal weer wilde oppakken. Enigszins gespannen maar toch achteloos zwaaide mijn hand naar links, waar tussen het hoge gras een prikkelende plant verscholen stond. Nee, niet eens verscholen eigenlijk. Als ik had opgelet had ik die prima kunnen zien.

De les is geleerd: Blijf bij mezelf en stem af op de omgeving. Laat ik mijn hoofd de overhand nemen, dan kan dat een onprettige uitwerking hebben. Mooi inzicht, concreet voelbaar. Dat is dan tóch reden tot juichen 🙂

Wil je deze uitdaging aangaan? Check de etappe tussen Cuijk en Sint Agatha van de wandelroute “Ons Kloosterpad” langs vele Brabantse kloosters.