Coöperatieve spelletjes

Het allerleukste aan spelletjes doen vind ik als we zelf de spelregels verzinnen, en er een coöperatief spel van maken.

Ik weet niet wat voor afwijking het is, maar ik heb helemaal niks met winnen en verliezen. Als klein kind op school vond ik er al zo’n spanningsveld omheen hangen. Er waren altijd kinderen de beste of de slechtste, vooral met sport. Als ik won, dan vond ik het sneu voor de ander. En als ik verloor dan vond ik het prima, maar toch ook een beetje jammer, en alle aandacht ging dan naar de winnaar. Het gaat toch om het spelletje en om het samen doen, niet om de uitkomst?

De druppel was een situatie waarin ik een keer flink voor gek ben gezet toen ik bij een groot evenement na een lange dag activiteiten de winnaar bleek te zijn. Er werd geroepen dat ik was voorgetrokken door de spelleiders, dat ik ongetwijfeld vals had gespeeld, en dat het niet eerlijk was. Ik had al niet hoeven winnen, maar toen was ik er meteen helemaal klaar mee.

Hetzelfde heb ik trouwens als ik voetbal, Olympische spelen of autocoureurs zie. Leuk dat ze sporten, maar de miljoenenstrijd om 1 winnaar… mwah, niet echt mijn ding. Leuk uiteraard dat vele anderen wel uitzinnig van vreugde kunnen zijn en er plezier uit halen!

Maar goed, met die ervaring en innerlijke beleving, hoe doen we dat dan met spelletjes thuis? Jaren geleden besloot ik al coöperatieve spellen te verzamelen. Er zijn merken die echt prachtige spellen met bijzondere verhaallijnen hebben ontwikkeld, waarbij je met z’n allen voor 1 doel gaat.

Want dàt is wat ik denk dat mijn kinderen in de toekomst kunnen gebruiken in de grote wereld: Hoe werk je samen, hoe maak je de juiste keuzes en hoe leg je je eigen visie uit aan je medespelers?

Ik vraag me weleens af of het aspect om te leren omgaan met verlies hierin teveel aan de kant schuif? Of dat het willen winnen misschien een extra drive geeft om een vuur in jezelf aan te wakkeren, extra kracht om ergens voor te gáán. Sla ik iets over door daar aan voorbij te gaan?

Om die drive erin te krijgen probeer ik dan creatief te zoeken naar hoe we niet winnen van elkaar, maar van een externe factor. Kunnen we samen winnen van het spel? Kunnen we samen alle kaartjes gevonden hebben voordat de grote wijzer op de 3 staat? Kunnen we allemaal bij ganzenbord binnenkomen en elkaar uit de put en de gevangenis helpen?

En in het geval van Rummikub: Kunnen we samen de cijfers van 1 tot 10 in de juiste volgorde aan elkaar leggen door om de beurt stenen aan te sluiten? En ja, hoe vaker we dat doen, hoe beter we dat kunnen. Het inzicht in de cijfers groeit, het op elkaars beurt wachten gaat goed, en we helpen de anderen met kijken of er misschien nog een steen past.

Als het hele veld compleet is zijn we allemaal voldaan, en begint het natuurlijk weer van voor af aan.