Altijd al ben ik dol geweest op routes. Uren kan ik me buigen over landkaarten, wereldkaarten, reisgidsen, een grote atlas. Met mijn ogen volg ik de lijntjes, en maak ik me een voorstelling van de omgeving en de uitzichten. Via streetview is het tegenwoordig zelfs mogelijk om de mooie plekjes in beelden te vinden.
De afgelopen tijd boog ik me over fietskaarten.
Mijn vingers gleden van knooppunt naar knooppunt om te berekenen hoe groot de afstanden zijn. De laptop erbij om te onderzoeken welke bezienswaardigheden er onderweg te vinden zijn. De telefoon erbij om overnachtingsplekken te regelen via Vrienden op de Fiets.
Met een lange lijst nummers achter elkaar op een briefje vertrokken we. Het eerste deel vanuit huis kende ik wel uit mijn hoofd, maar eenmaal bij Eindhoven werd het echt bijzonder.
Ooit studeerde ik hier, werkte ik hier, reed ik rond met trein en bussen, later met mijn eigen auto. Nog een poosje daar gewoond.
Om ‘mijn’ stad eens vanuit een andere hoek te kunnen bekijken was het fietsen van Rondje Eindhoven al jarenlang een droom. Bij het eerste groene zeshoekige bordje werden we meteen enthousiast, en gingen de pijlen volgen.
Het bracht oude herinneringen naar boven, en het gaf nieuwe ervaringen. We ontdekten de omgeving en vonden speeltuintjes, parken en kinderboerderijen. Met wat extra omwegen voor leuke uitstapjes hebben we de helft van het rondje volbracht. Dat kan worden ingetekend op mijn fietskaart. Weer een stukje van een droom waargemaakt 😁
Zo is een droom waarmaken niet heel ingewikkeld, maar wel een kwestie van plannen en dóen!
Praktijk voor Bewuster Leven 
Geef een reactie